🦭 Opinia Do Sądu O Dziecku

To oznacza, że sąd rodzinny ma obowiązek z urzędu badać, czy do niewykonania kontaktów doszło na skutek decyzji dziecka podjętej przez nie samodzielnie – wskazał w uzasadnieniu wyroku sędzia TK Andrzej Zielonacki. Sumy przymuszające Trybunał badał konstytucyjność art. 598 (16) par. 1 KPC w związku z art. 598 (15) par. 1 KPC, przewidujących od wielu już lat zasądzanie tzw. sum przymuszających drugiego rodzica do kontaktów z dzieckiem. Zgodnie z art. 598 (15-6) KPC, jeżeli jeden z rodziców, pod którego pieczą jest dziecko, nie wykonuje właściwie obowiązków wynikających z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem o kontaktach z dzieckiem, sąd rodzinny, uwzględniając sytuację majątkową tego rodzica, ma zagrozić mu zapłatą na rzecz drugiego rodzica sumy pieniężnej za każde naruszenie obowiązku. Gdy ostrzeżenie nie odnosi skutku, sąd zasądza te kwoty. Kary nie są zwykle wysokie, np. 100, 200 zł, bywają jednak – jak w tej sprawie – wyższe, ale naruszeń zwykle jest więcej. Wtedy są one dodawane i kwota robi się znaczna. Może zresztą dochodzić do naruszeń obojga rodziców (por. „Prawo do kontaktów z dzieckiem to także obowiązek”, „Rz” r.). Prawo i postępowanie cywilne – najczęściej wybierane moduły. Skonfiguruj Twój System Legalis! Sprawdź Matka z córką kontra ojciec Krakowski sąd rodzinny uregulował kontakty małoletniej dziewczynki z ojcem, a ponieważ jej matka nie wywiązywała się z nałożonych na nią obowiązków, na wniosek ojca Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia zagroził matce nakazaniem zapłaty na rzecz ojca po 1500 zł za każde naruszenie obowiązku, a w następstwie dalszego jego niewykonywania, nakazał jej zapłatę na rzecz ojca 13,5 tys. zł, co krakowski Sąd Okręgowy utrzymał. Po wyczerpaniu drogi prawnej matka oraz owa dziewczynka wystąpiły do Trybunału Konstytucyjnego ze skargą konstytucyjną. Ich zdaniem regulacja ta narusza przepisy konstytucji oraz konwencje o prawach dziecka oraz o ochronie praw człowieka. W sytuacji wszczęcia egzekucji przez osobę uprawnioną do kontaktów – tu: ojca – nakazują bowiem badanie jedynie zachowania osoby zobowiązanej do zapewnienia kontaktów (tu: matki), a nie wymagają sądowej weryfikacji zachowania uprawnionego rodzica, a zwłaszcza wysłuchania małoletniego co do jego gotowości do odbywania kontaktów z nim. Na podstawie tych przepisów „karana” może być wyłącznie osoba, pod której pieczą pozostaje dziecko, najczęściej matka. Wreszcie przepisy te naruszają prawo do wychowania dziecka bez użycia przymusu, w tym przypadku finansowego. Trybunał przyjął część tych argumentów i orzekł, że art. 598(16) par. 1 w związku z art. 598 (15) par. 1 KPC w zakresie, w jakim obejmują sytuacje, w których niewłaściwe wykonywanie lub niewykonywanie obowiązków związane jest z zachowaniem dziecka niewywołanym przez osobę, pod której pieczą dziecko to się znajduje, są niezgodne z art. 48 ust. 1 zdanie drugie oraz art. 72 ust. 3 Konstytucji RP. Wyrok TK krytycznie ocenia adwokat Rafał Wąworek, zajmujący się sprawami rodzinnymi: – Powoływanie się na „brak gotowości” u dziecka przy odmowie wydania go drugiemu rodzicowi jest najczęstszym argumentem w sprawach o wykonanie kontaktów. Sądy, niestety, coraz częściej ten argument przyjmują i odmawiają nałożenia sankcji lub kierują sprawę do Opiniodawczego Zespołu Sądowych Specjalistów, gdzie na termin czeka się często rok. Podczas badania okazuje się, że dziecko nie rozpoznaje już nawet ojca. Obecnie, po wyroku TK, tego rodzaju procedowanie stanie się obowiązkowe i powszechne. A jak stwierdzić realną wolę trzyletniego, pięcioletniego dziecka? Czy TK nie był świadom częstego skutecznego manipulowania dziećmi? Czy uwzględnił treść i znaczenie władzy rodzicielskiej? – pyta retorycznie adwokat. Opinia dla „Rzeczpospolitej” Anisa Gnacikowska, adwokat zajmująca się sprawami rodzinnymi Kontakty z dzieckiem to zarówno prawo, jak i obowiązek rodziców, ale dzieci stają się nieraz narzędziem rodzica, z którym mieszkają, w sporze z drugim rodzicem. Ten pierwszy łatwo może wymóc na dziecku deklarację, że nie chce kontaktów w drugim rodzicem, co bywa niezgodne z dobrem dziecka. Dopiero starsze dzieci, od 10–12 lat, potrafią bardziej stanowczo wyrazić swoje stanowisko, ale tych dzieci rzadziej dotyczą spory o kontakty. Z drugiej strony zmuszanie dziecka do kontaktu z rodzicem może ich skonfliktować i doprowadzić do zupełnego zerwania więzi między nimi. Dlatego w każdej takiej sprawie sąd rodzinny powinien badać, czy dziecko wyraża stanowisko własne czy narzucone mu, i nie poprzestawać na przesłuchaniu rodziców, jak to teraz najczęściej bywa. Sygnatura akt: SK 3/20 Więcej treści z Rzeczpospolitej po zalogowaniu. Nie posiadasz dostępu? Kup online, korzystaj od razu! Sprawdź

Gdy z opinii wyraźnie wynika, że kurator jest negatywnie nastawiony do jednej ze stron można domagać się wyznaczenia innego kuratora. W tym celu należy wskazać sądowi określone okoliczności, dowody. Nic nie stoi na przeszkodzie by jako świadków powołać osoby, które były przesłuchiwane przez kuratora. Podstawa prawna: Kodeks Miejscowość, o dzieckuImię i nazwisko dziecka – ......................Wiek – .... latPrzedszkole Miejskie w ...Dziewczynka uczęszcza do grupy 6-latków, jest o rok młodsza od pozostałych dzieci. Dziewczynka zna podstawowe zasady życia w grupie. Przestrzega kulturalnego zwracania się do innych. Osoby znane jej traktuje z ufnością, rozmawia z nimi, natomiast w kontraktach z nieznajomymi jest nieśmiała i małomówna. Ma jedną koleżankę z którą bardzo często się bawi, rzadziej nawiązuje kontakt z innymi dziećmi. Potrafi współdziałać w zespole, podporządkować się. Radzi sobie w sytuacjach konfliktowych. Jest aktywna na zajęciach. Prawidłowo różnicuje kolory. Rozpoznaje podstawowe kształty i figury geometryczne. Zapamiętuje i odtwarza pokazane wzory. Określa podstawowe kierunki (prawa – lewa, góra – dół, przód – tył). Dziewczynka rozpoznaje dźwięki z otoczenia i potrafi je nazwać. Potrafi powtórzyć krótkie zdanie lub dwuwiersz. Dokonuje analizy i syntezy słuchowej (dzieli zdania na wyrazy, a wyrazy na sylaby). Potrafi w miarę precyzyjnie werbalizować własne myśli i spostrzeżenia. Nabyła podstawowych wiadomości o sobie, rodzinie i otaczającym świecie. Porusza się dość sprawnie, lecz jej ruchy nie są płynne i skoordynowane. Dziewczynka jest objęta pomocą pedagogiczną w zakresie rehabilitacji ruchowej. Poprawnie wykonuje podstawowe ćwiczenia gimnastyczne (bieg, skoki, rzut piłką, ćwiczenia równoważne). Dobrze radzi sobie z samoobsługą, ale czasem prosi o pomoc. Nie zakłada i nie wiąże butów samodzielnie. Posiada prawidłową sprawność manualną – potrafi posługiwać się ołówkiem, pędzlem, nożyczkami. Wykonuje adekwatnie do wieku prace plastyczne za pomocą różnych technik, posługuje się prawą ręką. Dziewczynka zachowuje poprawny kierunek rysowania szlaczków. Posługuje się liczebnikami głównymi i porządkowymi w zakresie do 10. Dokonuje prostych klasyfikacji. Potrafi skoncentrować się na jednej czynności, ale nie zawsze kończy rozpoczęte zadanie, potrzebuje dodatkowej zachęty. Przyswaja bez większej trudności wiersze, piosenki i zasady gier. Panuje nad swoimi reakcjami, kontroluje emocje. Ogólny nastrój ma dobry. Dziecko wychowuje się w pełnej rodzinie, posiada rodzeństwo ... Rodzice mają z dziewczynką bardzo dobry wychowawcy

Obecnie obowiązujące przepisy nakazują, by wniosek o wydanie opinii przez poradnie psychologiczno-pedagogiczną składali rodzice łącznie. Po zmianie zaplanowanej przez MEN wniosek będzie mogło złożyć jedno z rodziców. Poradnie wydają opinie w sprawach określonych w odrębnych przepisach, np. opinie o potrzebie wczesnego

........................., dnia SĄD REJONOWYIII WYDZIAŁ RODZINNY I NIELETNICHSygn. Akt III Nsm 161/11OPINIAX Y urodzona ................. w ..............., zamieszkały w ...........................w roku szkolnym ............... jest wychowaną Przedszkola Miejskiego ................. Uczęszcza pierwszy rok do grupy „Smerfy” 4 latki – wychowawca ..................... Wcześniej dziewczynka nie była objęta wychowaniem przedszkolnym. X jest dziewczynką miłą, życzliwą, pracowitą, lecz bardzo mało się uśmiecha i rzadko nawiązuje bliższe kontakty z dziećmi, a w kontaktach z nauczycielem najczęściej jest zamknięta w zabawach z innymi dziećmi jest raczej wycofana, samodzielnie organizuje i wybiera sobie zabawy, najczęściej jest to rysowanie lub układanie puzzli. Chętnie uczestniczy w zabawach ruchowych, muzycznych, śpiewa piosenki. Nie ma problemu z odtwarzaniem wzorców i prawidłowym trzymaniem przyborów. Rozumie polecenia nauczyciela i wykonuje je. Rozwój intelektualny dziecka jest prawidłowy. Dziewczynka jest dzieckiem zadbanym. Zawsze przychodzi w czystym i odpowiednio dobranym do temperatury ubraniu. Na uroczystości i zabawy organizowane w przedszkolu dziecka ma zawsze odpowiednie stroje. Mama dziewczynki bardzo interesuje się córką, jej rozwojem, adaptacją oraz osiągnięciami edukacyjno - wychowawczymi. Bardzo często prowadzi indywidualne rozmowy z nauczycielką. Zawsze uczestniczy w zebraniach grupowych oraz uroczystościach organizowanych przez przedszkole. Ojciec dziewczynki kilka razy odebrał ją z przedszkola. Wychowawca : ................... ^{Opinia psychologiczna do sądu w sprawie przyznania opieki nad dzieckiem czy ograniczenia praw rodzicielskich powinna zawsze uwzględniać dobro dziecka. Psycholog nie może jednak pisać w opinii, że dziecko jest bite przez jednego z rodziców tylko w oparciu o relację jednej strony (zwykle zainteresowanej, żeby rzeczywiście taka opinia} Autor zdjęcia/źródło: zdjęcie Aaron Burden on Unsplash Zdarzają się sytuacje, kiedy przedszkole wystawia opinie o dziecku. Po co się to robi i co powinna ona zawierać? Opinia o dziecku w przedszkolu jest dokumentem, który zawiera przydatne informacje o maluchu – jego zachowaniu, funkcjonowaniu w grupie, rozwoju, ale też obserwacjach nauczyciela. Opinia o dziecku w przedszkolu wydana jest zazwyczaj w konkretnym celu – dla instytucji, bądź na prośbę rodziców. Opinia o dziecku w przedszkolu – dla kogo jest wystawiana i co powinna zawierać? Zwykle opinia o dziecku w przedszkolu wydawana jest dla konkretnej instytucji. Może być ona potrzeba w przypadku postępowania w sądzie, dla poradni psychologiczno-pedagogicznej, czy opieki społecznej. Opinia o dziecku z przedszkola może być potrzebna: Do sądu Do poradni psychologiczno-pedagogicznej Do opieki społecznej Do psychologa Dla kuratora sadowego Do Centrum Pomocy Rodzinie Na żądanie rodziców dziecka Opinia o dziecku z przedszkola - informacje o rozwoju Opinia o dziecku z przedszkola jest obszerną informacją pisemną o rozpoznanych potrzebach rozwojowych dziecka, a także jego uzdolnieniach. Zawiera ona zarówno opinię wychowawców, jak i specjalistów sprawujących opiekę nad dzieckiem w przedszkolu. Opinia o dziecku w przedszkolu dostarcza także istotnych danych na temat funkcjonowania dziecka w grupie rówieśniczej i jego trudnościach. Jest także informacją o podjętych przez pedagogach działaniach mających na celu poprawę funkcjonowania dziecka, udzielonej mu pomocy, wsparciu i dodatkowych zajęciach. Opinia o dziecku w przedszkolu może być dokumentem ogólnym lub tez odpowiadać na konkretne pytania zadania przez instytucję taką jak sąd, czy opieka społeczna. CZYTAJ TEŻ >> Popularny trend wśród rodziców - sharenting. Uważaj na niego!

Co zrobić, gdy opinia biegłego sądowego jest niekorzystna dla przedsiębiorcy. Wykazanie przez stronę swoich racji w postępowaniu sądowym w wielu wypadkach wymaga odwołania się do opinii

W polskim systemie oświaty każdy uczeń realizujący obowiązek szkolny w publicznej i niepublicznej szkole ma prawo do uzyskania pomocy i wsparcia wtedy, gdy ma trudności w sprostaniu wymaganiom edukacyjnym. Dotyczy to uczniów o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Zwykle na podstawie opinii lub orzeczenia z poradni psychologiczno-pedagogicznej są oni objęci stosowną pomocą. Jakie zadania ma szkoła w udzielaniu pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a jakie prawa ma rodzic? Poznaj regulacje prawne w tym zakresie. Na podstawie rozporządzenia MEN w sprawie organizacji udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej z 9 sierpnia 2017 roku (Dz. U. 2017, poz. 1591 ze zm.), szkoła na podstawie opinii z poradni ma obowiązek zapewnić uczniowi dostęp do pomocy psychologiczno-pedagogicznej, która ma charakter powszechny, a korzystanie z niej jest dobrowolne i nieodpłatne. Poradnie psychologiczno-pedagogiczne są wyspecjalizowanymi instytucjami, których zadaniem jest rozpoznanie indywidualnych potrzeb rozwojowych ucznia oraz wskazanie kierunków dalszej pracy edukacyjnej. Efektem tego procesu diagnostycznego jest wydanie dokumentów postdiagnostycznych, takich jak opinia i orzeczenie. Warto tutaj nadmienić, że orzeczenie i opinia poradni nie są jedynymi przesłankami, aby objąć ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną. Opinia a orzeczenie – różnice Opinia to dokument, który przedstawia stanowisko poradni wraz z uzasadnieniem w sprawie zgłoszonej przez rodziców lub opiekunów prawnych ucznia, a także pełnoletniego ucznia. Poradnia wydaje opinie w różnych sprawach. Do szkoły najczęściej trafiają opinie dotyczące: objęcia ucznia pomocą psychologiczno-pedagogiczną, np. ucznia zdolnego czy z trudnościami w uczeniu się o charakterze trudności niespecyficznych. dostosowania wymagań do indywidualnych potrzeb i możliwości ucznia, specyficznych trudności w uczeniu się, w tym o ryzyku dysleksji, objęcia ucznia zindywidualizowaną ścieżką kształcenia. Orzeczenie to dokument w sprawie ucznia z decyzją administracyjną pierwszej instancji, który wydaje zespół orzekający działający w poradni. Rodzice mają prawo uczestniczyć w posiedzeniu zespołu, kiedy rozmawia się o ich dziecku, o czym niewielu z rodziców wie. Mają też prawo poprosić, aby w spotkaniu zespołu brali udział inni specjaliści znający dziecko, np. lekarz. Wykonanie decyzji wynikającej z orzeczenia jest dla szkoły obligatoryjne. Oznacza to, że szkoła jest zobowiązana do realizacji zaleceń zawartych w orzeczeniu, są one bezdyskusyjne. Do szkoły najczęściej trafiają orzeczenia o: potrzebie kształcenia specjalnego, wydawane dla uczniów z niepełnosprawnością, zagrożonych niedostosowaniem społecznymi i niedostosowanych społecznie (wydawane na etap edukacyjny), potrzebie objęcia ucznia indywidualnym nauczaniem (wydawane na czas wskazany w zaświadczeniu lekarskim, nie dłużej jednak niż na rok szkolny). Rozporządzenia MEN oraz Ustawa o Systemie Oświaty bardzo wyraźnie wskazują na zadania szkoły dotyczące respektowania wskazań w opiniach oraz zaleceń w orzeczeniach. Opinia i orzeczenie – wskazówki Kolejne kroki po odebraniu opinii z poradni - zadania dla rodzica i nauczycielaPrzedstawienie dokumentu w szkole - najczęściej przekazuje się go wychowawcy, choć zdarza się, że może to być też pedagog szkolny (to prawo rodzica, może tego nie robić i zachować opinie dla siebie). Wychowawca lub pedagog szkolny zapoznaje się opinią, szczególnie ze wskazaniami dla nauczyciela dot. pracy z uczniem, a następnie przedstawia dokument wszystkim nauczycielom uczącym dane dziecko. Zespół ds. pomocy psychologiczno-pedagogicznej opracowuje arkusz z dostosowaniami wymagań do indywidulnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia wraz z zalecanymi formami pomocy. Opracowany arkusz jest przedstawiany rodzicowi lub prawnemu opiekunowi ucznia, który powinien się z nim zapoznać i podpisać, wyrażając w ten sposób zgodę na udzielenie pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Co daje opinia?Nauczyciele opierając się o wskazania zawarte w opinii mają za zadanie np. zapewnić uczniowi wskazane formy pomocy np. zajęcia korekcyjno-kompensacyjne, zajęcia logopedyczne, wyrównawcze, rozwijające umiejętności uczenia się, rozwijające kompetencje społeczno-emocjonalne, dostosować wymagania z poszczególnych przedmiotów do indywidualnych możliwości ucznia, dostosować warunki zdawania egzaminów i sprawdzianów kończących dany etap edukacyjny, zgodnie z wytycznymi CKE. Wszystko zależy od tego, co znalazło się w opinii wystawionej dla dziecka. Kolejne kroki po odebraniu orzeczenia z poradni - zadania dla rodzica i nauczycielaRodzic może (jest to jego decyzja) przedstawić orzeczenie w wydziale oświaty gminy lub miasta oraz w szkole. Wszyscy nauczyciele i specjaliści uczący ucznia mają obowiązek zapoznać się z diagnozą i zaleceniami z orzeczenia. Zespół nauczycieli i specjalistów uczących dziecko na podstawie orzeczenia oraz wcześniej przeprowadzanej WOPFU (wielospecjalistyczna ocena poziomu funkcjonowania ucznia), opracowuje IPET, czyli Indywidualny program edukacyjno-terapeutyczny. Nauczyciele mają obowiązek uczestniczyć w spotkaniach zespołu nie rzadziej niż 2 razy w roku. Rodzice mają prawo uczestniczyć w opracowywaniu i modyfikacji IPET-u oraz WOPFU. Obowiązkiem dyrektora jest pisemne zawiadomienie rodzica o terminie każdego spotkania zespołu i umożliwienie rodzicowi uczestnictwa w nim. Dyrektor jest odpowiedzialny za przekazanie rodzicowi kopii IPET-U oraz WOPFU. Co daje orzeczenie? Prawo do specjalnej organizacji kształcenia w szkole z uwagi na niepełnosprawność. Realizację zaleceń zawartych w orzeczeniu - obligatoryjne zadanie dla szkoły. Zapewnienie warunków do nauki np. sprzęt rehabilitacyjny, odpowiednie środki dydaktyczne z uwagi na niepełnosprawność ucznia. Zajęcia specjalistyczne (rewalidacja, socjoterapia, zajęcia resocjalizacyjne). Integrację niepełnosprawnego ucznia z pełnosprawnymi rówieśnikami. Akty prawne Rodzicu, w tych aktach prawnych znajdziesz informacje dotyczące wydawania opinii i orzeczeń. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 9 sierpnia 2017 roku w sprawie zasad udzielania pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. 2017, poz. 1591 ze zm). Rozporządzenie Ministerstwa Edukacji Narodowej z 9 sierpnia 2017 roku w sprawie organizacji kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej, niedostosowanej społecznie i zagrożonej niedostosowaniem społecznym. (Dz. U. 2017, Rozporządzenie Ministerstwa Edukacji Narodowej z dnia 22 lutego 2019 roku w sprawie w sprawie oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w szkołach publicznych. (Dz. U. 2019, poz. 373) § 2. wymagania edukacyjne, o których mowa w art. 44b. ust. 8. pkt 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty(…), dostosowuje się do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychicznych ucznia:1) Posiadającego orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego…2) Posiadającego orzeczenie o potrzebie indywidualnego Posiadającego opinię poradni psych-ped., w tym poradni specjalistycznej, o specyficznych trudnościach w uczeniu się lub inną opinię poradni psych-ped. w tym poradni specjalistycznej, wskazującą na potrzebę takiego dostosowania - na podstawie tej opinii. Ustawa o systemie oświaty z dnia 7 września 1991. Tekst jednolity z 2015, poz. 2156, z póżn. zmian. Art. 44c. 1. nauczyciel jest obowiązany indywidualizować pracę z uczniem na zajęciach edukacyjnych odpowiednio do potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychicznych Nauczyciel jest obowiązany dostosować wymagania edukacyjne, o których mowa w art. 44b. ust. 8. pkt 1, do indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz możliwości psychicznych i fizycznych ucznia, w przypadkach określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 44zb Rozporządzenia Ministerstwa Edukacji Narodowej oraz Ustawa o Systemie Oświaty bardzo wyraźnie wskazują na zadania szkoły dot. respektowania wskazań w opiniach oraz zaleceń w orzeczeniach. Warto pamiętać, że szkoła ma obowiązek dokumentowania przebiegu organizacji udzielania uczniom pomocy psychologiczno-pedagogicznej wraz z dokumentacją z badań i czynności uzupełniających prowadzonych przez poszczególnych nauczycieli i specjalistów. Marzena Jasińska Trener, dyplomowany coach, doradca rodzinny. Od lat wspiera rodziców w konsultacjach indywidualnych oraz warsztatach psychoedukacyjnych. Swoją pracę opiera na filozofii Jespera Juula, założeniach Rodzicielstwa Bliskości oraz Porozumienia Bez Przemocy. Specjalizuje się w zakresie neurodydaktyki oraz uczenia się uczniów. Ekspert rozwoju osobistego, komunikacji, negocjacji. W swojej pracy zajmuje się także tematyką mediacji szkolnych, procesów grupowych, zarządzania zmianą w organizacji i zarządzania zespołem. Prywatnie mama dwóch dorosłych synów. Sąd uznał, że nie zachodzą żadne przesłanki do przełamania ogólnej zasady rządzącej rozliczeniem kosztów postępowania w postępowaniu nieprocesowym, wyrażonej. w tym przepisie. Postanowienie o sygnaturze I Ca 468/17 wydane przez Sąd Okręgowy w Sieradzu w składzie sędziowskim: Barbara Bojakowska, Elżbieta Zalewska-Statuch . 238 378 305 266 407 52 438 180

opinia do sądu o dziecku