🌈 Zasady Gry W Baseball

Choć w Polsce nie jest tak popularny jak na Zachodzie, baseball bez wątpienia jest złożonym i wciągającym sportem. Przekonaj się, czy znasz zasady gry! Ogarnęło ich szaleństwo. Ten sport

Share Pin Tweet +1 Send Share Send National Federation of State High School Associations napisała zbiór zasad mających zastosowanie do liceum baseballowego rozgrywanego w Stanach Zjednoczonych. Podczas gdy każde państwo może mieć swój własny zestaw zasad, który może prowadzić do lekkiego różnicowania, licea baseballowe rozegrane w całym kraju używają podobnych zasad i gryOficjalna gra w baseball w liceum trwa siedem rund. Jeśli drużyna gospodarzy jest na czele, po tym, jak drużyna odwiedzająca uderzyła w siódmą pozycję, nie musi ona uderzać. Gra jest oficjalna po czterech rundach. Jeśli dwie drużyny rozegrały cztery rundy, a następnie grę należy przerwać z powodu przerwy w ruchu - deszczu, śniegu lub błyskawicy - gra jest oficjalna. Jednakże, jeśli gra musi zostać zatrzymana z powodu ciemności, obie drużyny mogą zgodzić się na odjęcie gry od miejsca, w którym zostało przerwane, jeśli temat został omówiony przed hitterWyznaczony hitter może być używany we wszystkich grach w baseballu w szkole średniej. W przeciwieństwie do profesjonalnego baseballu, wyznaczony hitter nie musi być używany zamiast miotacza. Trener drużyny baseballowej liceum może wybrać wyznaczonego hittera dla najsłabszego hittera w składzie. Skład nie musi obejmować wyznaczonego hittera. Jeśli główny trener zdecyduje się użyć wszystkich swoich zawodników w składzie mrugnięcia, jest to w porządku. Jeśli jednak trener chce użyć wyznaczonego hittera później w grze, nie ma takiej opcji. Wskazany hitter musi być użyty od początku gry, jeśli trener chce go wykorzystać w dowolnym momencie biegacz może nie wchodzić w drogę ani nie dotykać żadnego polowego zawodnika biorącego udział w grze. Jeśli polowy stoi w linii podstawowej, biegacz podstawowy może myśleć, że jest uprawniony do przejechania przez polowego, ponieważ znajduje się on na prostej drodze biegacza do bazy. Jednak biegacz musi zmienić swoją ścieżkę do bazy. Jeśli zawodnik zostanie uznany za przeszkadzającego w polowaniu, biegacz jest wyrzucony, a wszyscy pozostali biegacze muszą wrócić do swojej pierwotnej bazy. Share Pin Tweet +1 Send Share Send Obejrzyj wideo: Rugby Tag na Orliku - zasady gry (Sierpień 2022). Zasady Gry W Texas Holdem Pokera, Lucky 18 Casino No Deposit Bonus Codes 2020, Casino Holdem Tipico, Gemix Slot Machine, Xforce Keygen Firework Cs6 ---master, Are There Any Gambling Casinos In Hawaii, Sinonimo De Juego De Casino BASEBALL ZASADY OGÓLNE Gra prowadzona jest przez 2 drużyny. Pole gry ma wymiar 175 na 125 m. Gra się piłką ważącą około 142-149 g i średnicy około 7 cm (z korka i kauczuku) odbijaną drewnianym kijem o długości około 106 cm i max. średnicy 7 cm. Mecz składa się z rund. W każdej rundzie obie drużyny grają raz w ataku, raz w obronie. Punkty zdobywa drużyna atakująca, z której 4 graczy (kolejno wyznaczanych) ma zadanie odbicie kijem piłki rzuconej przez miotacza drużyny przeciwnej. Podczas lotu piłki gracz, który ją wybijał, musi zdążyć obiec 3 bazy w polu i dotrzeć do bazy 4 - matki. Gracze drugiej drużyny dążą do eliminacji biegnącego przeciwnika poprzez przejęcie piłki i dotknięcie nią bazy. Jeśli gracz ataku nie trafi kijem w piłkę to stojący za nim zawodnik rywali (łapacz) może ją złapać i odrzucić do partnera - co zmniejsza szansę na osiągnięcie 4 bazy, a tym samy zdobycie punktów przez drużynę przeciwną. Ponieważ uderzona piłka osiąga prędkość ponad 150 km/h, łapacz nosi dodatkowy ekwipunek: kask, maskę, ochraniacz na klatkę piersiową i nogi oraz rękawicę. Każda drużyna ma 9 zawodników na boisku (w sumie może mieć więcej - poza boiskiem - i mogą się wymieniać). BOISKO Boisko do baseballu tzw. baseball diamond jest w przybliżeniu wycinkiem koła o kącie rozwarcia 90°. Kształt boiska przedstawiany jest na diagramie obok. Boisko podzielone jest na dwa wyraźnie kontrastujące z sobą obszary. Wewnętrzny zwany infield składa się z kwadratu, na którego czterech rogach położone są bazy. Ta cześć boiska zwykle utworzona jest z utwardzonego piasku, zazwyczaj w czerwono-rdzawym kolorze. Długość boku tego kwadratu, a zarazem odległość pomiędzy poszczególnymi bazami, wynosi 90 stóp, czyli metra. Wierzchołek kwadratu będący zarazem wierzchołkiem kąta prostego, którego ramiona stanowią boczne granice boiska tzw. foul lines stanowi czwartą bazę, tzw. bazę domową home plate. Na wierzchołku leżącym po prawej stronie bazy domowej znajduje się pierwsza baza first base, na przeciwległym druga baza - second base, a po lewej trzecia baza - third base. Same bazy są rodzajem twardych poduszek o długości boku ok 32 cm (jedna stopa). Za bazą domową, już poza kwadratem, znajduje się stanowisko łapacza - catcher tzw. catcher box, zawodnika drużyny fielding team, czyli zawodnika łapiącego piłki rzucane przez pitchera. W pobliżu środka kwadratu, w odległości 60 stop ( m) od bazy domowej w znajduje się wydzielone koło o średnicy 18 stóp ( m) będące stanowiskiem pitchera, czyli zawodnika drużyny fielding team rzucającego piłki. Okrąg zwykle tworzy niewielki wzgórek, na którego szczycie stoi zawodnik. Infield dopełnia cześć koła ze środkiem w miejscu stanowiska pitchera i o promieniu 90 stóp. Podobnie jak bazowy kwadrat ta część boiska wysypana jest piaskiem lub drobnym żwirem. Druga część boiska, tzw. pole zewnętrzne outfield, jest trawiastym obszarem będącym wycinkiem koła o średnicy 290 do 400 stóp ( do metra). Zewnętrzną i boczne granice pola zewnętrznego wytycza parkan. UDERZANIE PIŁKI Uderzenie piłki zwykle następuje po szerokim zamachu kijem. Przy skutecznym uderzeniu piłka (zwykle na ułamek sekundy zanim wyląduje ona w rękawicy catchera) wylatuje w przestrzeń. Jeżeli przekroczy boczne linie (foul lines) zwana jest foul ball i zwykle jest ignorowana, aczkolwiek gdy złapana z powietrza (air ball) przez catchera lub innego zawodnika, jest uznawana jako out. Zwykle jednak te piłki lądują na trybunach. Najbardziej oczekiwanym uderzeniem jest takie, które kończy się wysokim i dalekim (poza krańcowy parkan) lotem. W takiej sytuacji mamy do czynienia z home run. Podobnie uderzona piłka, lecz z mniejszą siłą, ląduje w polu gry, lub co gorsza dla zawodnika uderzającego, zostaje wyłapana z powietrza i powoduje jego wyautowanie. Bardziej pożądanym jest płaskie, szybkie uderzenie (line drive), w wyniku którego piłka, jeśli tylko przedrze się przez zaporę zawodników grających w polu wewnętrznym, kozłując lub lecąc płaskim lotem zagłębia się w pole zewnętrzne (outfield). Taka trudna do złapania piłka zwykle daje uderzającemu wystarczająco dużo czasu na zdobycie jednej lub nawet dwóch baz. ZDOBYWANIE BAZ Celem gry jest zdobywanie baz. Podstawowym sposobem jest prawidłowe odbicie piłki przez zawodnika uderzającego (batter), które zwykle daje mu wystarczająco dużo czasu na dobiegniecie do bazy, a innym zawodnikom z bazy do bazy. Nie jest to jedyny sposób. Po pierwsze, jeśli pitcher popełni cztery błędy, to znaczy piłka rzucona przez niego nadleci do catchera nieodpowiednim torem, a batter nie wykona zamachu, dostaje on tzw. walk, czyli bazę za darmo. Podobnie się dzieje, gdy błędnie rzucona piłka uderzy battera. Taka sytuacja często kończy się groźną kontuzją, lecz jeśli tak nie jest, batter dostaje bazę za darmo. Innym sposobem zdobycia bazy jest jej "ukradzenie" - stealing base. Ukraść bazę może zawodnik zajmujący pierwszą, drugą lub trzecią bazę i ma przed sobą wolna bazę, to znaczy nie zajętą przez innego zawodnika własnej drużyny. Normalnie zawodnik zajmujący bazę stoi bardzo blisko niej, by uniknąć ewentualnego zbicia. Zawodnik zamierzający ukraść bazę zwykle odsuwa się od niej na kilka kroków w kierunku następnej bazy. Zwykle jest to zauważone przez drużynę przeciwną, lecz często ignorowane. Niektórzy pitcherowie podejmują jednak próbę zbicia takiego zawodnika, niespodziewanie rzucając piłkę zamiast do catchera do bazowego strzegącego danej bazy. Jeśli zawodnik usiłujący ukraść bazę nie powróci na swoją zanim bazowy złapie piłkę, zostaje zbity. Zważywszy na fakt, że kradnącymi bazy są zawodnicy zwinni, na ogół udaje im się manewr powrotu na bazę. Przez pitcherów podanie do bazowego najczęściej traktowane jest bardziej jako próba zniechęcenia kradnącego, niż nadzieja na jego zbicie, gdyż jest to manewr dość ryzykowny. Bazowy nie spodziewający się podania może mieć problem z odebraniem szybkiej piłki, a to może dać szansę na skradzenie bazy. Zawodnik stojący na którejś z baz może ruszyć w kierunku następnej w dowolnym momencie - także zaraz po uderzeniu przez battera. Kiedy jednak batter uderzy fly ball (piłka wysoko w powietrze), to kradnący powinien się wstrzymać. Jeśli bowiem któryś z zawodników broniących wyłapie piłkę przed jej kontaktem z ziemią, to batter zostaje wyautowany, a wszyscy atakujący w polu muszą wrócić do bazy, którą zajmowali przed uderzeniem. Dopiero po "zameldowaniu" się na swojej bazie mogą spróbować pobiec do następnej. DODATKOWY PERSONEL I SĘDZIOWIE Każda z drużyn ma swojego głównego trenera (coach). Jego zadaniem jest dbanie o ogólną strategię gry, ustalenie pozycji i kolejki uderzających. Ma on do pomocy asystentów, dbających o poszczególne elementy gry i grupy zawodników. Stanowiska trenerów znajdują się na obrzeżu boiska pomiędzy pierwszą a drugą bazą i pomiędzy trzecią a domową bazą. Trenerzy doradzają zawodnikom w czasie gry. Zródło: i inne Mam nadzieje, że artykuł sie spodoba. Mimo ze jest to raczej średnio znany sport w Polsce, sądze jest on bardzo ciekawy. Pozdrawiam. Zmieniony przez - serekkox w dniu 2006-11-09 15:56:52

Zasady gry w baseball, czyli jak oglądać mecze MLB i nie zwariować *Wszystkie materiały filmowe są własnością mlb.com* Wiecej MLB The Show 20 - Gameplay (PS4 HD) [1080p60FPS]

1) Boisko do baseballa stanowi wycinek koła o kącie: a) 90 stopni b) 180 stopni c) 270 stopni d) 360 stopni 2) Na granicach boiska istnieją bazy. Jest ich razem: a) 2 b) 3 c) 4 d) 5 3) Jeden mecz ma razem 10 rund podzielony na dwie połowy. a) Prawda b) Fałsz 4) Pałkarz zostaje zbity (w ang. "strikeout"), gdy wykona ____ nieudane próby uderzenia piłki. a) dwie b) trzy c) cztery 5) Pałkarz zdobywa bazę za darmo, jeśli miotacz czterokrotnie rzuci piłkę w nieodpowiedni sposób. a) prawda b) fałsz 6) Miotacz zajmuje pozycję w odległości __ stóp od łapacza a) 40 b) 50 c) 60 d) 80 7) W niektórych ligach jest możliwość miotacza grającego wyłącznie w obronie, który w ataku jest zastępowany innym pałkarzem. a) Prawda b) Fałsz 8) Ile jest sposobów na zdobycie bazy? a) 1 b) 2 c) 3 d) 4 e) 5 f) 6 9) Połowa danej rundy kończy się, gdy w danej połowie zbitych zostanie _ zawodników ze strony uderzającej. a) 2 b) 3 c) 4 d) 5 10) Według przepisów mecz, tak jak w wielu grach sportowych, może zakończyć się remisem a) Prawda b) Fałsz Ranking Ta tablica wyników jest obecnie prywatna. Kliknij przycisk Udostępnij, aby ją upublicznić. Ta tablica wyników została wyłączona przez właściciela zasobu. Ta tablica wyników została wyłączona, ponieważ Twoje opcje różnią się od opcji właściciela zasobu. Wymagane logowanie Opcje Zmień szablon Materiały interaktywne Więcej formatów pojawi się w czasie gry w ćwiczenie.

Baseball – podstawowe zasady. W rozgrywce baseballowej biorą udział dwie drużyny, które na przemian pełnią rolę atakujących i broniących. Gdy pałkarz – członek drużyny atakującej odbije piłkę specjalnym kijem, rozpoczyna bieg ku zaliczeniu baz. Są trzy podstawowe bazy i czwarta, zwana inaczej “home”. Dopiero po jej

Niewiele osób w Polsce zdaje sobie sprawę z popularności taki sportów jak krykiet czy baseball. Ten pierwszy jest w naszym kraju bardzo niszowy, natomiast drugi w różnej formie czasem grywany, głownie w szkołach. Posiadamy własne ligi w obu dyscyplinach, jednak są to sporty przegrywające popularnością z piłką nożną, siatkówką, koszykówką, piłką ręczną, żużlem i kilkoma innymi jeszcze dyscyplinami. Na świecie sprawa ma się już trochę oglądalnością ustępuje tylko piłce nożnej! Wynika to w dużej mierze z tego żę jest popularny w dawnych koloniach mocarstwa brytyjskiego jak Indie czy Nowa Zelandia (obecnie połączona unią personalną z Wielką Brytanią). Baseball największe zainteresowania zdobywa głównie w USA i Japonii. W dzisiejszym wpisie postaramy się przedstawić zasady gry obu sportów i może kogoś uda się nam nimi zainteresować?Jeśli jesteś fanem nowych gier i sportów to sprawdź również grę tj. i zasady gry w BaseballBoisko do BaseballaZasadyHistoria i zasady gry w KrykietaBoisko do krykietaZasadyHistoria i zasady gry w BaseballW Polsce zwykło mówić się i pisać „Bejzbol” lub „Bejsbol”. Wykształcił się prawdopodobnie z krykieta. Pierwsze zasady i liga powstały w Ameryce Płn. Już podczas wojny secesyjnej żołnierze grywali w Baseball gdy mieli chwilę wolnego. Znacząca popularyzacja omawianego sportu nastąpiła po drugiej wojnie światowej. Od lat 50 popularność największych gwiazd rosła, zaczęto budować wielkie stadiony i sport był najpopularniejszym w strajki graczy z 1994 dotyczące maksymalnych płac sprawiły że sezon nie został rozegrany, co znacząco wpłynęło na liczbę fanów baseball’a. Gra do dnia dzisiejszego nie odbudowała swojej pozycji, i może być o to ciężko, zwłaszcza za sprawą rosnącej popularności soccer’a czyli gry znanej w pozostałych rejonach jako football. Piłka nożna przez długi czas była uważana za gorszy sport od amerykańskiego footballu i ligi NFL, jednak dziś główna widownię NFL stanowią osoby starsze, młodzież wybiera „haratanie w gałe”.Baseball był obecny na kilku igrzyskach. Niestety z powodu spadającej oglądalności i kosztów budowy stadionów wykreślono go z listy sportów olimpijskich. Gdy już mamy wyjaśniony aspekt historyczny przejdźmy do zasad do BaseballaMecz baseball’a odbywa się na boisku będącym wycinkiem koła o kącie rozwarcia 90°. Boisko podzielone jest na dwie części. Jedną znacząco większą trawiastą, oraz drugą utwardzoną, wykonaną najczęściej z piasku w kształcie kwadratu. To właśnie tam, na każdym wierzchołku znajdują się bazy, oddalone od siebie o 30 jardów. Baza to coś w rodzaju utwardzonej poduszki o boku ~30cm. Za bazą domową, wyznaczającą koniec boiska znajduje się stanowisko łapacza. Na środku kwadratu znajduje się miejsce dla miotacza – osoby rzucającej piłkę. Trawiasty obszar ma średnicę około 100m i jest otoczony odbywa się z udziałem dwóch zespołów. Drużyny naprzemiennie atakują i bronią. Miotacz rzuca piłkę, a pałkarz stara się ją wybić. Gdy to mu się uda biegnie w kierunku pierwszej bazy, aby ją zaliczyć. Gdy to zrobi próbuje zdobyć kolejne bazy. W tym czasie łapacz drużyny przeciwnej próbuje złapać piłkę i gdy to zrobi odrzuca piłkę do zawodnika broniącego konkretnej bazy. Wtedy zawodnik atakujący musi zatrzymać bieg na najbliższej bazie, tak aby nie być dotkniętym przez strzegącego bazy. Punkt zdobywa się przebiegając przez wszystkie bazy. Gra kończy się po 9 grze występuje eliminacja zawodników. Ma to miejsce gdy zawodnik broniący bazy otrzyma piłkę od łapacza i dotknie nią atakującego zanim ten dotknie bazy. Gdy pałkarz 3 razy nie odbije piłki, albo zignoruje dobrze lecące piłki. Gdy zawodnik zostanie zbity, to wraca do gry dopiero wedle listy, ustalonej przed z najbardziej atrakcyjnych zagrań jest wybicie piłki poza parkan i zaliczenie home run. Gdy piłki nie ma w grze, pałkarz nie może zostać zbity co za tym idzie zalicza 4 bazy zdobywając punkt. Jeżeli pozostałe bazy były zajęte przez zawodników jego drużyny oni też biegną w celu zaliczenia punktów. Maksymalnie w ten sposób można zdobyć 4 baseball’a możne teoretycznie trwać bez końca. W przypadku remisu po 9 rundach dodaje się kolejną itd. aż do momentu wyłonienia zwycięzcy. Najdłuższy mecz zanotowany w roku 1920 mecz trwał przez 26 zmian, postanowiono zakończyć go remisem. Jest to do tej pory jedyny remis w i zasady gry w KrykietaPoczątków krykieta upatruje się już w 13 wieku. Istnieje teoria, że gra została zapoczątkowana przez dzieci chłopów żyjących w rejonie The Weald. Pierwsze zapisanie nazwy gry datuje się na 1598r. zostało ono użyte w sprawie sądowej, przez koronera. Duży rozkwity spotkał ten sport w wieku 18, kiedy to zaczęły towarzyszyć mu pieniądze i zakłady sportowe. Z powodu Apartheid gra przechodziła kryzys. Krykiet w swojej historii posiadał kilka rodzajów do krykietaBoisko na jakim odbywają się mecze jest trawiaste i owalne. Po jego środku znajduje się pas o długości 20m, na jego końca ustawione są krykiecie są 42, jednak pozwalają one na pewną zmianę zasad w poszczególnych meczach, o ile te zostaną zaakceptowane przez oba zespoły. Krykiet charakteryzuje się wysoką kulturą gry. Nie ma tutaj skaczących zawodników do sędziego po każdej jego decyzji. Za panowanie nad zespołem odpowiedzialny jest kapitan. Drużyna krykieta składa się z jedenastu jest podzielony na dwa inningsy oraz overów nie mających odgórnie ustalonego limitu. Koniec innigs następuje gdy:dziesięciu z jedenastu batsmanów zostanie wyeliminowanych;drużyna odbijająca ma tylko jednego zawodnika zdolnego do gry (pozostali, choć niewyeliminowani, są kontuzjowani, chorzy lub w inny sposób niezdolni do gry);drużyna odbijająca osiągnie rezultat niezbędny do wygrania meczu (gdy jest to ostatni innings);zostanie rozegrana zaplanowana liczba overów (jedynie w meczu jednodniowym, jest to zazwyczaj 50 overów)kapitan drużyny ogłosi, iż jej innings jest zamknięty (nie dotyczy to meczów jednodniowych z odgórnie ustaloną liczbą overów).Trwa od trzech do pięciu dni! Jednego dnia gra się do 6 godzin, podczas których jest ogłaszana przerwa. Mecze odbywają się tylko w bezdeszczową ma za zadanie zaliczyć jak największą liczbę biegów, które w krykiecie są odpowiednikiem punktów. Bieg zostaje zaliczony gdy dwóch batsmanów, ten który odbijał oraz stojący po przeciwnej stronie zmienią się miejscami, albo piłka opuści wyznaczone pole gry. Natomiast celem bowlera i jego ekipy jest wyeliminowanie batsmanów w jak najmniejszej liczbie odbijający zostanie wyeliminowany, w jego miejscep ojawia się następny i tak aż do 10 batsmana jest zaliczenie możliwie największej liczby biegów (ang. run), które są krykietowym odpowiednikiem punktów. Bieg zaliczany jest, jeśli dwóch batsmanów – ten, który odbijał i stojący po przeciwnej stronie pitchu czyli non-striker – zamieni się miejscami, lub piłka znajdzie się poza granicą pola gry. Celem drużyny bowlera jest wyeliminowanie (ang. out) wszystkich batsmanów rywala w możliwie jak najmniejszej liczbie rzutów, co można uzyskać na wiele sposobów, które opisano wygrywa drużyna która w momencie zakończenia meczu posiada więcej z grubsza prezentują się zasady tych dwóch ciekawych gier. Obie zostały zapoczątkowane przez Anglików i obie mają długoletnią tradycję. Dla nas są często czymś w rodzaju ciekawostki. Warto się nimi zainteresować i dać szanse,bo mogą przynieść sporo radości zarówno na boisku jak i przed NowakMiłośnik gry na gitarze, skończył studia ekonomiczne, lubi sprawdzać różnego rodzaju produkty w boju. Zasady Zasady gry w baseball Boisko do gry w baseballa Ekwipunek Sędziowie i sygnały Piłki fair i faul Zasady uderzeń i narzutów Robienie wyjścia Strajki, piłki i strefa uderzenia Zasady zastępowania: Pozycje Pozycje graczy Łapacz Dzban Pierwszy baseman Drugi baseman Shortstop Trzeci Baseman Zapolowi: Strategia Strategia baseballowa ^{Zasady ogólne W baseball grają dwie drużyny z których każda na przemian spełnia rolę strony atakującej (team at bat), której zadaniem jest zdobycie punktów i przeszkadzającej w tym drużyny broniącej się (fielding team). Boisko Boisko do baseballu tzw. baseball diamond jest w przybliżeniu wycinkiem koła o kącie rozwarcia 90°. Boisko podzielone jest na dwa wyraźnie kontrastujące z sobą obszary. Wewnętrzny zwany infield składa się z kwadratu, na którego czterech rogach położone są bazy. Ta cześć boiska zwykle utworzona jest z utwardzonego piasku, zazwyczaj w czerwono-rdzawym kolorze. Długość boku tego kwadratu, a zarazem odległość pomiędzy poszczególnymi bazami, wynosi 90 stóp czyli metra. Wierzchołek kwadratu będący zarazem wierzchołkiem kąta prostego, którego ramiona stanowią boczne granice boiska tzw. foul lines stanowi czwartą bazę, tzw. bazę domową home plate. Na wierzchołku leżącym po prawej stronie bazy domowej znajduje się pierwsza baza first base, na przeciwległym druga baza - second base, a po lewej trzecia baza - third base. Same bazy są rodzajem twardych poduszek o wymiarach zbliżonych do 40 cm (jedna stopa). Za bazą domową, już poza kwadratem, znajduje się stanowisko łapacza - catcher tzw. catcher box, zawodnika drużyny fielding team, czyli zawodnika łapiącego piłki rzucane przez pitchera. W pobliżu środka kwadratu, w odległości 60 stop ( m) od bazy domowej w znajduje się wydzielone koło o średnicy 18 stóp ( m) będące stanowiskiem pitchera, czyli zawodnika drużyny fielding team rzucającego piłki. Okrąg zwykle tworzy niewielki wzgórek, na którego szczycie stoi zawodnik. Infield dopełnia cześć koła ze środkiem w miejscu stanowiska pitchera i o promieniu 90 stóp. Podobnie jak bazowy kwadrat ta część boiska wysypana jest piaskiem lub drobnym żwirem. Druga część boiska, tzw. pole zewnętrzne outfield, jest trawiastym obszarem będącym wycinkiem koła o średnicy 290 do 400 stóp ( do metra). Zewnętrzną i boczne granice pola zewnętrznego wytycza parkan. Drużyna uderzająca (team at bat) Ze strony drużyny uderzającej w każdym momencie gry uczestniczy przynajmniej jeden lecz nie więcej niż czterech zawodników. Na początku pojedynczej rozgrywki inningu, w grze uczestniczy tylko jeden zawodnik, a wraz rozwojem gry i zdobywaniem kolejnych baz liczba ich wzrasta. Zawodnik uderzający - batter, staje z prawej lub lewej strony bazy domowej (w zależności czy jest prawo- czy leworęczny) i stara się kijem bejsbolowym, uderzyć w piłkę rzucaną przez pitchera przeciwnej drużyny, zanim zdoła złapać ją catcher. Jeśli uda mu się to, pozostawiając kij stara się dobiec do pierwszej bazy, a jeśli to możliwe kolejnych, zanim piłka zostanie złapana przez zawodników przeciwnej drużyny i odrzucona do zawodnika strzegącego bazy. Zawodnik zdobywa bazę jeśli zdoła dotknąć jej jakąkolwiek częścią ciała zanim dotknie (tag out) go zawodnik drużyny przeciwnej strzegący tej bazy, jednakże nie wcześniej niż zostanie mu podana złapana wcześniej piłka. Jeżeli zawodnik uderzający nie zdoła zdobyć bazy, zostaje zbity i wycofuje się z gry. Zawodnik zostaje zbity także wtedy, gdy wykona trzy nieudane próby (strike-out) uderzenia piłki. Próba uderzenia piłki uznawana jest za nieudaną, gdy zawodnik wykona pełny zamach kijem nie trafiając w piłkę, a ona sama zostaje złapana przez catchera. Zbicie następuje także wtedy, gdy po jej odbiciu piłka zostaje wyłapana z powietrza - air ball (złapana zanim spadnie na murawę, w przeciwnym razie jest to ground ball). Trzecim przypadkiem zbicia jest sytuacja gdy batter trzykrotnie zignoruje (nie wykona próby jej odbicia) prawidłowo rzuconą piłkę. Jeżeli pitcher czterokrotnie popełni błąd rzucając piłkę w nieodpowiedni sposób, a zanim batter wykona trzy błędy w uderzeniu, ten ostatni zdobywa bazę za darmo, dostaje tzw. walk. Jeżeli pierwsza baza jest zajęta, zawodnik na niej stojący przesuwa się o jedną bazę dalej, uwalniając ją dla nadchodzącego. Jeżeli zajęte są kolejne bazy, wszyscy zawodnicy je zajmujący przesuwają się o jedna bazę. W tej sytuacji zawodnik na trzeciej bazie osiąga w ten sposób bazę domową, zdobywając punkt dla swej drużyny. Zdobycie punktu następuje wtedy, gdy jeden zawodnik zdobędzie po kolei cztery bazy, włączając w to home plate. Zawodnik ma prawo walczyć o zdobycie następnej bazy wtedy, gdy zawodnik z jego drużyny będący w danym momencie batterem zdoła uderzyć piłkę i sam biegnie w kierunku pierwszej bazy. Zawodnik zdobywający kolejne bazy może być zbity w trakcie zdobywania kolejnych baz, podobnie jak i zdobywający pierwszą bazę, jednak tenże zawsze musi być zbity pierwszy, a dopiero po nim zawodnicy na kolejnych bazach. Pilnujący pierwszej bazy po zbiciu zawodnika atakującego ją może odrzucić piłkę do pilnującego następną atakowaną bazę. Jeżeli tamten po złapaniu piłki dotknie swej bazy lub atakującego ją zanim ten bazę osiągnie, zbija także i jego. W tej sytuacji ma się do czynienia z podwójną grą tzw. double play. Teoretycznie może mieć miejsce gra potrójna triple play, kiedy w podobny sposób zostają zbici trzej zawodnicy drużyny at bat. Taka sytuacja zdarza się jednak niezwykle rzadko. Jeżeli zawodnik uderzający uderzy piłkę w taki sposób, że nie złapana opuści ona obszar boiska (spadnie za parkanem, kończącym boisko), uzyskuje on tzw. home run. Wtedy to, jako że piłka jest poza grą i nie może być zbity, przebiega (zwykle powolnym truchtem) boisko zaliczając wszystkie po kolei bazy zdobywając punkt dla swojej drużyny. Jeżeli którakolwiek z baz jest zajęta przez innych zawodników, także i ci zaliczają pozostałe bazy dobiegając do bazy domowej, także zdobywając punkty dla swej drużyny. Przy home run drużyna atakująca może zdobyć aż cztery punkty pod warunkiem, że wszystkie trzy bazy są zajęte - bases loaded. Home run podobnie jak double play są najbardziej emocjonującymi momentami gry. Gdy zawodnik uderzający zostanie zbity lub zdobędzie bazę, do gry wkracza kolejny zawodnik tej samej drużyny. Kolejka tzw. line up zawodników jest ustalona przed meczem i żaden zawodnik nie może wrócić do gry jako uderzający, dopóki wszyscy jego koledzy z drużyny nie wykonają swego zadania na tej pozycji. Drużyna w polu (fielding team) Fielding Team tworzą pitcher, catcher, czterech infielderów, z których trzech strzeże bazy jako first baseman, second baseman, third baseman i short stopper. Short stopper zwykle zajmuje pozycję w okolicy drugiej bazy wspomagając drugiego basowego. Drużynę dopełniają trzej outfielders grający na polu zewnętrznym. Wszyscy zawodnicy z wyjątkiem catchera i pitchera, występują jako uderzający (batters) gdy ich drużyna gra jako uderzająca (Team at bat). Przepisy niektórych lig wymagają także od nich wzięcia udziału w grze at bat. Pierwszy bazowy, który tradycyjnie jest najlepszym batterem zespołu, zajmuje pozycje bardzo blisko pierwszej bazy, stale dotykając ją nogą i będąc gotowym do przyjęcia piłki po odbiciu battera przeciwnej drużyny. Drugi bazowy i trzeci bazowy zwykle operują w okolicach swych baz. Short stopper zwykle stoi w okolicy drugiej bazy znajdującej się za plecami pitchera swej drużyny. Jest to bardzo ważna pozycja, gdyż najczęściej piłka uderzona przez battera przeciwnej drużyny przelatuje tym torem, a wyłapanie jej tak blisko pola gry zapewnia zbicie zawodnika lub nawet dwóch zawodników (double play) przeciwnej drużyny. Trzech outfieldersów rozmieszczonych jest na murawie pola zewnętrznego i zadaniem ich jest wyłapanie długich odbić, jeśli to tylko możliwe z powietrza, oraz odrzucanie piłki w kierunku short stoppera, który przekazuje ją do kolejnych bazowych zgodnie z aktualnymi potrzebami gry. Rzucanie (pitching) Rzucanie piłki, a w związku z tym i rola pitchera, jest nie do przecenienia. Wysoka klasa pitchera często decyduje o zwycięstwie drużyny i odwrotnie, błędy przez niego popełniane zwykle kończą się zdobyciem punktów przez drużynę przeciwną. Pitcher jest zawodnikiem wyspecjalizowanym w swym zadaniu i zwykle nie występuje w kolejce batterów (chyba że nakazują tego ligowe przepisy) w czasie gdy drużyna gra jako fielding team. Pitcher zajmuje pozycję w centralnym punkcie bazowego kwadratu w odległości 60 stóp od catchera, do którego kierowane są jego rzuty. Każdy z pitcherów ma swoją własną technikę rzutu, lecz można wyróżnić w nich pewne zasadnicze wspólne cechy. W pierwszym momencie pitcher trzyma piłkę w dłoni za plecami. Przebierając palcami stara się uchwycić piłkę tak, by najskuteczniej ją uwolnić w końcowej fazie rzutu. Następnie lekko przysiadając na jednej nodze wykonuje półobrót, jednocześnie wykonując wypad ciałem z jednoczesnym potężnym wymachem ręki, w której trzyma piłkę. W końcowej fazie zamachu uwalnia piłkę, która szybuje w kierunku catchera. Wyrzut kończy się przysiadem, w którym hamowana jest energia bezwładności ciała. Pitcher po wykonaniu rzutu szybko podnosi się by być gotowym na ewentualne wyłapanie piłki odbitej przez battera przeciwnej drużyny, gdy ta znajdzie się w jego zasięgu. Taka sytuacja nie jest częsta, lecz zwykle prowadzi do zbicia zawodnika lub w sprzyjających okolicznościach double, a nawet triple play. To co na pierwszy rzut oka może się wydać łatwym, w istocie jest nie tylko wymagającym fizycznie, lecz i technicznie zadaniem. Piłka rzucona przez pitcherów profesjonalnych, grających w głównych ligach, osiąga prędkość do 150 kilometrów na godzinę. Piłka musi być rzucona precyzyjnie, gdyż aby zostać zaliczona jako prawidłowa (prowadząca do zbicia - strike out zawodnika at bat), musi nadlecieć do łapiącego ją catchera odpowiednim torem. Dodatkowo pitcher nadaje piłce rotację by odpowiednio zmodyfikować tor oraz by w chwili kontaktu z kijem w czasie uderzenia możliwie jak najbardziej utrudnić batterowi dalekie, płaskie odbicie, które zagwarantuje mu dostatecznie dużo czasu na zdobycie bazy lub nawet da mu home run. Wprawni pitcherzy posiadają wiele technik rzutów. Najczęściej stosowana jest fastball, kiedy to piłka wyrzucona jest z możliwie jak największą prędkością i podąża po torze prostoliniowym w kierunku catchera. Innymi typami rzutów są curveball, slider, changeup, forkball i knuckleball. Rzucanie piłki jest także wyzwaniem fizycznym. W ciągu przeciętnego meczu następuje od 120 do 170 rzutów. Z tego względu tylko w rzadkich przypadkach ten sam pitcher gra przez całą grę. Zwykle w ciągu meczu zmieniany jest przez rezerwowego, tzw. relief pitcher. Rezerwowi znajdują się w wydzielonym miejscu, które jest zwykle prostokątnym obszarem ogrodzonym wysokim parkanem i leżącym na skraju boiska, zwanym bullpen (dosłownie "zagroda dla byków") . W momencie konieczności wymiany relief pitcher zostaje wywołany (współcześnie za pomocą radiotelefonu lub telefonu komórkowego) i po krótkiej rozgrzewce dokonywanej na skraju boiska wchodzi do gry. Jako że w profesjonalnych ligach drużyny prowadzą bardzo intensywne rozgrywki (nawet do sześciu meczów tygodniowo), po kilku meczach pitcher zwykle musi się udać na kilkudniowy odpoczynek w celu odzyskania sił. Interesującym aspektem gry pitchera, a dla osób niezorientowanych nawet komicznym, jest sposób komunikowania się pomiędzy pitcherem a catcherem. Komunikacja taka jest konieczna w celu ustalenia rodzaju rzutu. Pitcher wysyła sygnały do swego partnera za pomocą umówionego wcześniej systemu gestów zwykle dotykając w odpowiedni sposób daszka czapki, uszu, nosa lub innych części ciała. Kod musi być często modyfikowany, nawet kilka razy w czasie jednego meczu, by nie został rozszyfrowany przez drużynę przeciwną. Łapanie piłki (catching) Catcher jest zawodnikiem najbliżej współpracującym z pitcherem, tworząc z nim zespół zwany battery. Zajmuje on pozycje bezpośrednie za bazą domową (home plate). Zadaniem catchera jest skuteczne złapanie piłki adresowanej do niego. Niekiedy catcher także musi ją odrzucić do jednego z bazowych, jeżeli wymaga tego aktualna sytuacja. Zadanie catchera może się wydawać łatwe, lecz w istocie jest wymagające fizycznie. W ciągu każdego meczu zawodnik musi spędzić kilka godzin w niewygodnej pozycji kucając. Dodatkowo pewne złapanie piłki nadlatującej z prędkością bliską 150 kilometrów na godzinę wymaga wprawy i siły. W większości lig catcher jest także częścią kolejki (line up) uderzających, gdy jego drużyna gra jako uderzająca (at bat). Także zawodnicy grający w polu infielders i outfielders muszą być bardzo sprawni w wyłapywaniu piłek w różnych sytuacjach. Uderzanie piłki Uderzenie piłki zwykle następuje po szerokim zamachu kijem. Przy skutecznym uderzeniu piłka (zwykle na ułamek sekundy zanim wyląduje ona w rękawicy catchera) wylatuje w przestrzeń. Jeżeli przekroczy boczne linie (foul lines) zwana jest foul ball i zwykle jest ignorowana, aczkolwiek gdy złapana z powietrza (air ball) przez catchera lub innego zawodnika, jest uznawana jako strike out. Zwykle jednak te piłki lądują na trybunach. Najbardziej oczekiwanym uderzeniem jest takie, które kończy się wysokim i dalekim (poza krańcowy parkan) lotem. W takiej sytuacji mamy do czynienia z home run. Podobnie uderzona piłka, lecz z mniejszą siłą, ląduje w polu gry, lub co gorsza dla zawodnika uderzającego, gdy zostaje wyłapana z powietrza i powoduje jego zbicie. Bardziej pożądanym jest płaskie, szybkie uderzenie, w wyniku którego piłka, jeśli tylko przedrze się przez zaporę zawodników grających w polu wewnętrznym, kozłując lub lecąc płaskim lotem zagłębia się w pole zewnętrzne (outfield). Taka trudna do złapania piłka zwykle daje uderzającemu wystarczająco czasu na zdobycie jednej lub nawet dwóch baz. Zdobywanie baz Celem gry jest zdobywanie baz. Podstawowym sposobem jest prawidłowe odbicie piłki przez zawodnika uderzającego (batter), które zwykle daje mu wystarczająco dużo czasu na dobiegniecie do bazy, a innym zawodnikom z bazy do bazy. Nie jest to jedyny sposób. Po pierwsze, jeśli pitcher popełni cztery błędy, to znaczy piłka rzucona przez niego nadleci do catchera nieodpowiednim torem, a batter nie wykona zamachu, dostaje on tzw. walk, czyli bazę za darmo. Podobnie się dzieje, gdy błędnie rzucona piłka uderzy battera. Taka sytuacja często kończy się groźną kontuzją, lecz jeśli tak nie jest, batter dostaje bazę za darmo. Innym sposobem zdobycia bazy jest jej "ukradzenie" - stealing base. Ukraść bazę może zawodnik zajmujący pierwszą, drugą lub trzecią bazę i ma przed sobą wolna bazę, to znaczy nie zajętą przez innego zawodnika własnej drużyny. Normalnie zawodnik zajmujący bazę stoi bardzo blisko niej, by uniknąć ewentualnego zbicia. Zawodnik zamierzający ukraść bazę zwykle odsuwa się od niej na kilka kroków w kierunku następnej bazy. Zwykle jest to zauważone przez drużynę przeciwną, lecz często ignorowane. Niktórzy pitcherowie podejmują jednak próbę zbicia takiego zawodnika, niespodziewanie rzucając piłkę zamiast do catchera do bazowego strzegącego danej bazy. Jeśli zawodnik usiłujący ukraść bazę nie powróci na swoją zanim bazowy złapie piłkę, zostaje zbity. Zważywszy na fakt, że kradnącymi bazy są zawodnicy zwinni, na ogół udaje im się manewr powrotu na bazę. Przez pitcherów podanie do bazowego najczęściej traktowane jest bardziej jako próba zniechęcenia kradnącego, niż nadzieja na jego zbicie, gdyż jest to manewr dość ryzykowny. Bazowy nie spodziewający się podania może mieć problem z odebraniem szybkiej piłki, a to może dać szansę na skradzenie bazy. Zawodnik stojący na którejś z baz może ruszyć w kierunku następnej w dowolnym momencie - także zaraz po uderzeniu przez battera. Kiedy jednak batter uderzy fly ball (piłka wysoko w powietrze), to kradnący powinien się wstrzymać. Jeśli bowiem któryś z zawodników broniących wyłapie piłkę przez jej kontaktem z ziemią, to batter zostaje wyautowany, a wszyscy atakujący w polu muszą wrócić do bazy, którą zajmowali przed uderzeniem. Dopiero po "zameldowaniu" się na swojej bazie mogą spróbować pobiec do następnej. Inningi i punktacja Podstawową jednostką meczu baseballowego jest inning. Każdy inning składa się z dwóch okresów półinningów, zwanych top of inning i bottom of inning. W każdym z okresów drużyny grają na przemian jako uderzająca (team at bat) i w polu (fielding team). Pomiędzy każdym inningiem, jak i pomiędzy półinningami, następuje krótka przerwa na przegrupowanie drużyn. Standardowy mecz baseballowy składa się z dziewięciu inningów i trwa przeciętnie około dwóch godzin. Zgodnie z zasadami mecz nie może zakończyć się remisem. Jeśli drużyny w końcu dziewiątego inningu posiadają tę samą liczbę punktów, kolejne inningi są dodawane. Gra jest kontynuowana do czasu zdobycia rozstrzygającego punktu. Teoretycznie więc mecz baseballowy może trwać w nieskończoność. Praktycznie jednak prędzej czy później któraś z drużyn zdobywa punkt. Najdłuższym, a jednocześnie jedynym remisowym zanotowanym w historii meczem baseballowym był rozegrany w 1920 roku pomiędzy Brooklyn Robins (współcześnie Dodgers) a Braves). Mecz przerwano po 26 inningach z powodu zapadających ciemności. Mecz zakończył się wynikiem 1-1. Punktacja w meczu baseballowym jest niezwykle prosta. Liczone są punkty za każdorazowe zdybcie bazy domowej (home plate). Zwykle sumaryczna liczba punktów zdobyta przez obie drużyny oscyluje wokół liczby 10, jednak mecze, w których zdobywany jest tylko jeden punkt lub dwa, nie należą do rzadkości. Dodatkowy personel i sędziowie Każda z drużyn ma swojego głównego trenera (manager). Jego zadaniem jest dbanie o ogólną strategię gry, ustalenie pozycji i kolejki uderzających. Ma on do pomocy asystentów, dbających o poszczególne elementy gry i grupy zawodników. Stanowiska trenerów znajdują się na obrzeżu boiska pomiędzy pierwszą a drugą bazą i pomiędzy trzecią a domową bazą. Trenerzy doradzają zawodnikom w czasie gry. Grę nadzorują sędziowie, tzw. umpires. W każdej grze uczestniczy przynajmniej jeden sędzia zajmujący stanowisko za zawodnikiem łapiącym piłki (catcherem). Jego zadaniem jest decydowanie o prawidłowości rzucanych piłek. W grze lig zawodowych do każdej bazy przypisany jest pojedynczy sędzia. Decyduje on, czy baza została zdobyta, czy też zawodnik ją zdobywający został zbity. Oddzielną funkcją jest sędzia zliczający punkty (official scorer). na podstawie informacji zawartych na} Tłumaczenia w kontekście hasła "zmieniać zasady gry" z polskiego na angielski od Reverso Context: Narzucanie zasad: Z tą sytuacją mamy do czynienia gdy jeden z graczy (lub pewna ich grupa) może zmieniać zasady gry.

BoiskoPlac gry w baseball to wycinek koła o 90 stopni, składający się z dwóch części. Wewnętrzna z nich to infield – składa się na niego kwadrat na którego wierzchołkach w odległości 30 jardów (27,43 m) zlokalizowane są bazy – poduszki o długości boku ok. 30 cm. Na wierzchołku kąta prostego zlokalizowana jest czwarta baza (baza domowa). Po jej lewej stronie – pierwsza, kolejno (naprzeciwko bazy domowej) druga i wreszcie po jej prawej stronie – trzecia. Za bazą domową, poza kwadratem, znajduje się stanowisko łapacza. Mniej więcej w środku kwadratu, a dokładnie w odległości 20 jardów (18,39 m) od bazy domowej znajduje się środek wydzielonego koła o średnicy 6 jardów (5,49 m) – stanowisko rzucającego. Poza terenem pola wewnętrznego (infield) znajduje się bardziej trawiasty obszar zwany zapolem (outfield). Całość jest ogrodzona z tyłu siatką, która wyznacza teren kończący i pozycjeKażda z drużyn składa się z 9 zawodników. Najważniejsi z nich to miotacz, który będzie rzucał piłkę z wyznaczonego kawałka (tego pomiędzy bazą domową a drugą bazą) oraz łapacz, który kuca za bazą domową. Poza nimi w drużynie są jeszcze zawodnicy strzegący każdej z baz: pierwszobazowy, drugobazowy i trzeciobazowy oraz łącznik, który stoi między drugą i trzecią bazą. W ten obszar najczęściej trafia piłka odbita przez odbijającego, zadaniem łącznika jest próba jej wyłapania. Skład drużyny uzupełnia trzech zawodników stojących na zapolu: lewopolowy, środkowopolowy i prawopolowy. Ich zadaniem będzie wyłapywanie piłek posłanych w rejony zapola. Takie ustawienie obowiązuje w przypadku drużyny w polu. Drużyna przy uderzeniu może mieć w jednym czasie na boisku nie więcej niż czterech gryJak już zostało wspomniane wyżej, drużyny zamieniają się rolami, będąc raz stroną atakują (team at bat), której zadaniem jest zdobycie punktów, a później drużyną w polu (fielding team), która stara się jej to uniemożliwić. Przy całej dziewiątce graczy drużyny w polu ustawionych na swoich pozycjach, do gry wchodzi pierwszy zawodnik drużyny przeciwnej i ustawia się z kijem obok bazy domowej. Kiedy miotacz wyrzuci piłkę, odbijający stara się odbić ją kijem jak najdalej, by mieć wystarczająco dużo czasu, by obiec wszystkie cztery bazy – zdobywa on wtedy punkt dla swojej drużyny. Przeciwnicy będą chcieli mu to uniemożliwić, eliminując go z gry. Mogą dokonać tego na kilka sposobów. Wyautowanie zawodnika nastąpi w sytuacji, w której trzykrotnie nie będzie w stanie odbić poprawnie rzuconej przez miotacza drużyny przeciwnej piłki (ląduje ona w rękach łapiącego). Z kolei jeśli miotacz wyrzuci piłkę niepoprawnie czterokrotnie, pałkarz przechodzi „za darmo” na pierwszą bazę i do gry wchodzi kolejni zawodnik jego drużyny. Jeśli jednak pałkarzowi uda się poprawne odbicie, będzie starał jak najszybciej dobiec do pierwszej bazy, a przeciwnicy będą starać się złapać wybitą przez niego piłkę. Jeśli któryś z nich chwyci ją bezpośrednio z powietrza, zanim pałkarz dotrze do bazy, uderzający jest automatycznie autowany. Jeśli piłka odbijając się wcześniej od murawy trafi do rąk łącznika albo zapolowców, jak najszybciej oddają ją oni w ręce kolegi z drużyny, który strzeże bazy, do której stara się dotrzeć pałkarz. On sam zatem, by zdobyć bazę musi dobiec do niej zanim strzegący jej zawodnik drużyny przeciwnej dostanie piłkę do rąk. Baza może być dotknięta jakąkolwiek częścią ciała, stąd często obserwować możemy efektowne wślizgi i rzuty. Oczywiście najbardziej optymalną sytuacją będzie ta, w której pałkarz wybije piłkę na tyle dobrze i daleko, że zdąży obiegnąć wszystkie bazy, zanim przeciwnik ją wyłapie i przekaże w odpowiednie ręce. Drużyna zdobywa wtedy punkt, a takie pełne obiegnięcie w trakcie jednej akcji nazywa się home run. Zdobyć można go również wówczas, gdy po odbiciu piłka wyleci poza siatkę otaczającą boisko. Zawodnik z reguły biegnie sobie wtedy tryumfalnym truchtem przez bazy wśród wrzawy w sytuacji, kiedy nie zdoła wykonać pełnego obiegu, a zatrzymuje się na pierwszej, drugiej lub trzeciej bazie? Do gry przystępuje kolejny gracz z tej drużyny, który wcieli się teraz w rolę pałkarza. Kiedy po udanym wybiciu zaczyna on bieg, gracz który utknął na kolejnej bazie zaczyna biec razem z nim, by zwolnić dla niego bazę, a samemu przybliżyć się do wymarzonej bazy domowej. Jeśli pałkarz zostanie wyautowany, zanim dobiegnie do bazy, będziemy musieli cofnąć się wówczas do bazy, na której staliśmy przed rzutem. Sytuacja ta powtarza się, aż do momentu, kiedy gracze, którzy nie zostanę wcześniej wyautowani, dotrą do bazy domowej, co automatycznie oznacza zdobycie jednostką meczu jest inning. Składa się on z dwóch części, w każdej drużyny grają na zmianę przy uderzeniu i w polu. Z reguły w ramach meczu rozgrywa się dziewięć inningów, a jeśli one nie przyniosą rozstrzygnięcia, rozgrywane są kolejne (w baseballu nie ma remisów). Gra toczy się do zwycięskiego punktu, co może znacznie wydłużyć jej czas trwania. Standardowo mecz baseballowy trwa około dwóch godzin.

. 278 464 161 297 345 29 118 143

zasady gry w baseball